Μπραζιώτη Χριστίνα - Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας -Οικογενειακή Θεραπεύτρια

 Και μια μέρα ξυπνάτε και συνειδητοποιείτε πως τα παιδιά σας μεγάλωσαν και έφυγαν απο κοντά σας. Αναλογιστείτε πόσες στιγμές χάσατε με το να μαλώνετε και να γκρινιάζετε. Ξεθεωμένοι μέσα στην ρουτίνα των καθημερινών καθηκόντων, το καθάρισμα, το μαγείρεμα και τις υποχρεώσεις ξεχνάμε καμιά φορά πόσο ευτυχισμένοι είμαστε που μοιραζόμαστε τις ζωές μας.  Όλοι οι γονείς, το λέμε, τα παιδικά χρόνια περνάνε γρήγορα. Ας μην χάνουμε καιρό! Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα και ας κρατήσουμε την ψυχραιμία μας ακόμα και όταν κάνουν μια ζημιά, όταν αρνούνται να συμμαζέψουν το δωμάτιό τους, όταν φέρνουν κακούς βαθμούς, όταν η συμπεριφορά τους μας προκαλεί αγανάκτηση και όταν είμαστε έτοιμοι να νευριάσουμε με οποιοδήποτε αίτημά τους. Κοιτάξτε τα με αγάπη και δείτε τα πως ανθίζουν. Ο εκνευρισμός  θα εξαφανιστεί όταν νιώσετε πως εκείνα είναι πιο σημαντικά απο οτιδήποτε άλλο. Θα υπάρχει πάντα χρόνος να καθαρίσουμε το σπίτι και να τακτοποιήσουμε τις ατελείωτες υποχρεώσεις μας αργότερα, όταν τα παιδιά μας θα έχου

 Η παιδική ηλικία είναι μια ήσυχη και σιωπηλή περίοδος, λεία σαν την επιφάνεια μιας λιμνούλας με ήσυχα νερά. Η ήβη είναι μία πέτρα ριγμένη πάνω σε αυτά τα νερά, η οποία προκαλεί αναταραχή. Ο αποχαιρετισμός της παιδικής ηλικίας συντελείται βέβαια σταδιακά και δεν είναι ποτέ απόλυτος. Το άτομο θα κρατήσει για όλη την υπόλοιπη ζωή του σημαντικούς δεσμούς με αυτο που αποτελούσε την παιδική του ηλικία, όχι μόνο μέσα απο αναμνήσεις αλλά και μέσα απο κάποια χαρακτηριστικά του. Ωστόσο αυτός ο αποχαιρετισμός είναι απαραίτητος ώστε ο έφηβος να διαμορφώσει τη δική του προσωπικότητα σε σχέση με τους δικούς του ανθρώπους και ιδίως τους γονείς του. Οι τελευταιοι θα πρέπει να δείξουν πως δεν επιθυμούν να το κρατήσουν σε μια αιώνια κατάσταση παιδικότητας, αλλά θα πρέπει ταυτόχρονα να του αποδείξουν οτι μπορούν να συνεχίσουν να το συμβουλεύουν και ότι οπωσδήποτε δε σημαίνει οτι θα το εγκαταλείψουν. Πρόκειται για μια πολύ ζωντανή περίοδος η οποία προκαλεί τόσο στο ίδιο το άτομο όσο και στο περιβάλλον το

 Σίγουρα η γέννηση ενός παιδιού είναι απο τα πιο σημαντικά γεγονότα που πραγματικά προκαλούν ριζικές αλλαγές στη ζωή του ζευγαριού. Το γεγονός ότι συνεχώς μιλάμε για τον σπουδαίο ρόλο της μητέρας δεν σημαίνει ότι ο πατέρας παίζει μικρότερο ρόλο τόσο στην ψυχολογική όσο και στη σωματική ανάπτυξη των παιδιών. Συνήθως ο πατέρας νιώθει παραγκωνισμένος απο τη σχέση μητέρας-παιδιού, πράγμα που μπορεί να του δημιουργήσει αισθήματα ζήλειας, σαν να περισσεύει, με αποτέλεσμα να απομακρυνεται. Βασικό, λοιπόν,  ο μπαμπάς να έχει προετοιμαστεί τόσο συναισθηματικά όσο και πρακτικά για την ανάληψη του καινούριου του ρόλου. Τις τελευταίες δεκαετίες βέβαια ο πατρικός ρόλος έχει υποστεί μια πραγματική επανάσταση με αποτελέσμα ο μπαμπάς να καταλαβαίνει πλέον πως η συμπεριφορά του και οι πράξεις του επιδρούν έντονα στο παιδί γι΄αυτό οφείλει να λειτουργεί υπεύθυνα.   ⦁    Να θυμάται ότι αντιμετωπίζει μια εμπειρία, ίσως γεμάτη απο άγνωστα πράγματα, που όμως είναι συναρπαστική ⦁    Να αναλαμβάνει ευθύνες στη

 Η παρουσία ενός ανθρώπου για τον οποίο νοιαζόμαστε και ο οποίος νοιάζεται για μας ώστε να μοιραζόμαστε τις ζωές μας, να μοιραζόμαστε τα γεγονότα, τις σκέψεις και τα συναισθήματα στις ζωές μας, εντείνει την εμπειρία νοήματος, μας παρηγορεί στον πόνο, εμβαθύνει την αίσθηση της απόλαυσης μας στον κόσμο. Χωρίς αγάπη-φιλία γράφει ο Αριστοτέλης δεν είναι δυνατή η ευτυχία. Η λανθασμένη αντίληψη όμως ότι η ανεύρεση της αγάπης εγγυάται αιώνια ευδαιμονία οδηγεί τους συντρόφους να παραμελούν το ταξίδι - τα καθημερινά ζητήματα, τις δραστηριότητες και τα γεγονότα που διαμορφώνουν τη σχέση. Η αφιέρωση ουσιαστικού χρόνου στον/στην ερωτικό μας σύντροφο είναι απαραίτητη (αν και όχι επαρκής απο μόνη της) για την ευτυχία.  Καλλιεργούμε την οικειότητα μας κανοντας δραστηριότητες οι οποίες είναι ευχάριστες τόσο για μας όσο και για τον σύντροφό μας. Κάποιες μικρές εμπειρίες ιδίως κατα τη διάρκεια κουραστικών περιόδων μπορούν να λειτουργήσουν ως έμπνευση και να δυναμώσουν τη σχέση μας. Ιδανικά επιθυμούμε όλ