Μπραζιώτη Χριστίνα - Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας -Οικογενειακή Θεραπεύτρια

 Ποιός μιλά για τους φόβους του, τη ζήλια του, τη μοναξιά του και τις επιθυμίες του? Όλοι μας κάποτε νιώθουμε θλιμμένοι, κουρασμένοι, έξαλλοι απο θυμό, ζηλιάρηδες, τρομαγμένοι. Αλλά επειδή λίγοι είναι αυτοί που μιλούν για τα συναισθήματα που κρύβουν μέσα τους, ο καθένας απο τη μεριά του πιστεύει ότι μόνο αυτός αισθάνεται έτσι. Νομίζει ότι είναι διαφορετικός απο τους άλλους επειδή νιώθει συναισθήματα που οι άλλοι φαίνεται ότι δεν βιώνουν. Το αποτέλεσμα είναι να κρίνει τον εαυτό του αρνητικά και να  βασανίζεται απο τη σκέψη ότι και οι άλλοι θα κάνουν το ίδιο. Κρύβει λοιπόν τα συναισθήματά του και φοράει μια μάσκα που πιστεύει ότι ανταποκρίνεται σ' αυτό που περιμένουν οι άλλοι απο εκείνον. Όταν όμως αρνιόμαστε τα συναισθήματά μας και δεν τα ακούμε είναι σαν να τα κλείνουμε σε μια χύτρα ταχύτητας.  Συναισθήματα ευχάριστα ή όχι, σκέψεις ευχάριστες ή όχι, συμπεριφορές σωστές ή όχι, το να τα αναγνωρίζει κανείς σημαίνει ότι μαθαίνει να τα αντέχει χωρίς να φοβάται ότι θα τον συντρίψουν. Σημ

 "Η οικειότητα δημιουργείται όταν δύο άνθρωποι επιλέγουν με ωριμότητα να μοιραστούν αυτό που είναι ο καθένας τους". Terence Real Η διατήρηση υγειών και δυνατών σχέσεων είναι δύσκολη και απαιτεί καθημερινή δουλειά και δέσμευση. Ιδιαίτερα δε για τις γυναίκες οι οποίες αν και έχουν απελευθερωθεί και είναι αυτόνομες, στις σχέσεις τους με τους άντρες παραμένουν ευάλωτες. Απο τη μια επιθυμούν να αρέσουν με αποτέλεσμα η αυτοεκτίμησή τους να είναι άρρηκτα δεμένη με την εικόνα που έχουν οι άλλοι γι αυτές και απο την άλλη θέλουν να διεκδικήσουν και να επιβεβαιώσουν την αυτονομία τους, τα δικαιώματα και την ξεχωριστή προσωπικότητά τους. ΟΙ σχέσεις όμως θα πρέπει να διακρίνονται απο ασφάλεια και αμοιβαία έκφραση και αποδοχή των δύο προσωπικοτήτων. Σε μια τέτοια σχέση είμαστε αληθινοί, αυθόρμητοι και αυθεντικοί. Ο άλλος αναγνωρίζει τις ικανότητές μας και τα χαρίσματά μας. Αισθανόμαστε πως ο άλλος μας σέβεται και όταν προκύπτουν οι αναπόφευκτες συγκρούσεις και οι δύο πλευρές κάνουν τα πάντ

 Αν δεν γνωρίσεις τα αγκάθια σου πως θα τα αγαπήσεις? Αν δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου πως θα τον συγχωρέσεις? και αν δεν τον συγχωρέσεις πως θα συγχωρέσεις όσους σε πόνεσαν?  Ναι, δεν μπορούμε να κρυφτούμε απο το παρελθόν μας αλλά μπορούμε να επιλέξουμε την αποδοχή και την συγχώρεση για το καλό της ψυχικής μας υγείας, της ευτυχίας και της ολοκλήρωσής μας. Στόχευσε στο μέλλον και απελευθερώσου απο αυτά που η θέση τους είναι στο παρελθόν. Με το να μένεις προσκολλημένος σε θέματα του παρελθόντος δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να εξελιχθεί. Δες αυτές τις καταστάσεις σαν μια ευκαιρία να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου και να γίνεις πιο σοφός. Μάθε απο τις εμπειρίες σου και μην τις αφήνεις να γίνουν εμπόδιο για τις μελλοντικές σου σχέσεις και επιλογές. Να απολαμβάνεις λοιπόν τις ανθρώπινες σχέσεις και να μπορείς να δημιουργείς συναισθηματικούς δεσμούς ακόμα και αν πληγώθηκες. Σίγουρα υπάρχουν μέρες που η ανασφάλεια σου χτυπάει κόκκινο και οι εσωτερικές σου συγκρούσεις σε βασανίζουν. Αποδέξου

 "Όταν χρειάζομαι τον άλλον για να ζήσω, η σχέση μετατρέπεται σε εξάρτηση. Και υπο εξάρτηση, επιλογές δεν μπορούν να γίνουν. Και χωρίς επιλογή δεν υπάρχει ελευθερία. Και χωρίς ελευθερία δεν υπάρχει αληθινός έρωτας. Και χωρίς αληθινό έρωτα μπορεί να υπάρχουν γάμοι, αλλά δεν υπάρχει σχέση". Χόρχε Μπουκάι  Όταν κάποιος αγαπά πραγματικά θέλει ο αγαπημένος του να αναπτύξει όλη τη δημιουργική φύση του και να είναι ευτυχισμένος. Με το να θέτεις όρια και να υπερασπίζεσαι τις επιλογές σου δεν κινδυνεύεις να χάσεις την πραγματική σου σχέση. Θα χασεις αυτόν που προσπαθεί να σε ελέγξει και να σε περιορίσει. Έναν τοξικό σύντροφο τον ξεχωρίζεις εύκολα απο την αρνητικότητά του, την ζήλεια του και απο την ανάγκη του να σε κάνει να νιώσεις άσχημα μόνο και μόνο για να νιώσει εκείνος καλύτερα. Μείνε μακριά λοιπόν απο ανθρώπους που πιστεύουν ότι διαφωνείς κάθε φορά που υπερασπίζεσαι τις απόψεις σου και θέσε όρια σε όσους με πρόθεση λένε ή κάνουν πράγματα που γνωρίζουν ότι θα σε αναστατώσουν, σε

 Και μια μέρα ξυπνάτε και συνειδητοποιείτε πως τα παιδιά σας μεγάλωσαν και έφυγαν απο κοντά σας. Αναλογιστείτε πόσες στιγμές χάσατε με το να μαλώνετε και να γκρινιάζετε. Ξεθεωμένοι μέσα στην ρουτίνα των καθημερινών καθηκόντων, το καθάρισμα, το μαγείρεμα και τις υποχρεώσεις ξεχνάμε καμιά φορά πόσο ευτυχισμένοι είμαστε που μοιραζόμαστε τις ζωές μας.  Όλοι οι γονείς, το λέμε, τα παιδικά χρόνια περνάνε γρήγορα. Ας μην χάνουμε καιρό! Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα και ας κρατήσουμε την ψυχραιμία μας ακόμα και όταν κάνουν μια ζημιά, όταν αρνούνται να συμμαζέψουν το δωμάτιό τους, όταν φέρνουν κακούς βαθμούς, όταν η συμπεριφορά τους μας προκαλεί αγανάκτηση και όταν είμαστε έτοιμοι να νευριάσουμε με οποιοδήποτε αίτημά τους. Κοιτάξτε τα με αγάπη και δείτε τα πως ανθίζουν. Ο εκνευρισμός  θα εξαφανιστεί όταν νιώσετε πως εκείνα είναι πιο σημαντικά απο οτιδήποτε άλλο. Θα υπάρχει πάντα χρόνος να καθαρίσουμε το σπίτι και να τακτοποιήσουμε τις ατελείωτες υποχρεώσεις μας αργότερα, όταν τα παιδιά μας θα έχου

 Η παιδική ηλικία είναι μια ήσυχη και σιωπηλή περίοδος, λεία σαν την επιφάνεια μιας λιμνούλας με ήσυχα νερά. Η ήβη είναι μία πέτρα ριγμένη πάνω σε αυτά τα νερά, η οποία προκαλεί αναταραχή. Ο αποχαιρετισμός της παιδικής ηλικίας συντελείται βέβαια σταδιακά και δεν είναι ποτέ απόλυτος. Το άτομο θα κρατήσει για όλη την υπόλοιπη ζωή του σημαντικούς δεσμούς με αυτο που αποτελούσε την παιδική του ηλικία, όχι μόνο μέσα απο αναμνήσεις αλλά και μέσα απο κάποια χαρακτηριστικά του. Ωστόσο αυτός ο αποχαιρετισμός είναι απαραίτητος ώστε ο έφηβος να διαμορφώσει τη δική του προσωπικότητα σε σχέση με τους δικούς του ανθρώπους και ιδίως τους γονείς του. Οι τελευταιοι θα πρέπει να δείξουν πως δεν επιθυμούν να το κρατήσουν σε μια αιώνια κατάσταση παιδικότητας, αλλά θα πρέπει ταυτόχρονα να του αποδείξουν οτι μπορούν να συνεχίσουν να το συμβουλεύουν και ότι οπωσδήποτε δε σημαίνει οτι θα το εγκαταλείψουν. Πρόκειται για μια πολύ ζωντανή περίοδος η οποία προκαλεί τόσο στο ίδιο το άτομο όσο και στο περιβάλλον το